مطالعه رفتار کمپلکس های آهن (III) و کبالت (II) استیل استونیت در حلال های آلی با استفاده از روش های فلوئورسانس و اسپکترومتری فرابنفش- مرئی

در این پژوهش، عملکرد کمپلکس ­های آهن(III) و کبالت(II)استیل استونیت در حلال­ های آلی از جمله دی­کلرومتان، تولوئن و کربن تتراکلرید در شرایط گوناگون، با استفاده از روش ­های  اسپکتروفلوریمتری و اسپکترومتری فرابنفش- مرئی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ­های کیفی بر اساس میزان کاهش شدت فلوئورسانس حلال خالص، با افزودن غلظت­ های گوناگون از کمپلکس پایه ­گذاری شدند. تغییرهای شدت پیک­ های نشری فلوئورسانس در چندین طول موج­ برانگیختگی، بر روی محلول­ هایی در  بازه ­ی غلظتی3-10 تا10-10 مول بر لیتر از کمپلکس در حلال ­های آلی بررسی شدند و از محلول­ های تهیه شده در حلال تولوئن، به دلیل ثبت پیک­ های مناسب تر برای مطالعه ­های بیش ­تر استفاده شد. عامل مؤثر بر شدت نشر فلوئورسانس حلال خالص، در ناحیه 306 نانومتر با طول موج برانگیختگی 250 نانومتر، نوع و میزان غلظت کمپلکس در حلال بوده و بر اساس آن افزایش و کاهش در شدت نشر حلال خالص دیده شد. طیف جذبی این محلول­ ها نیز، ارتباط مستقیم افزایش شدت جذب نور با افزایش در غلظت کمپلکس، با توجه به حذف میزان جذب حلال خالص در محلول ­های تهیه شده را نشان داد. همچنین بررسی­ های انجام شده در مورد زمان پایداری و محیط نگهداری برخی از محلول­ها، نشان دهنده ­ی تأثیر این عامل ­ها بر روی شدت پیک ها بود. بنابراین بر اساس طیف ­های به دست آمده بر مبنای اثر غلظت کمپلکس بر روی شدت نشر فلوئورسانس حلال، می ­توان از اثر خاموش کنندگی این نوع کمپلکس ­ها و عملکرد متغیر آن ­ها در شرایط گوناگون، در زمینه­ ی مطالعه­ه ای مربوط به ویژگی ­های این نوع کمپلکس ­ها و  اندازه ­گیری ­های کمی فلزهای واسطه در  نمونه ­های حقیقی کمک گرفت.